The Crying Cop

Hindi na napigilan ni PO1 Sevilla ang sakit at hirap na dinaranas nya nung nakaraang araw July 21, 2013. Dulot ng Gutom at walang tulog hindi na nya napigilan ang mapaluha. Isa indikasyon na hindi lahat ng pulis ay abusado at walang prinsipyo, kahit na gutom at walang tulog nanatili pa rin syang nakatayo para panatilihin ang kapayapaan sa lugar na iyon.

Hindi ko malubos maiisip kung bakit umaabot tayo sa punto na kailangan nating magkasakitan para lamang sa matuwid na daan na tinutukoy ni Pnoy. Ganito ba talaga ang daan patungo sa progreso. Bakit kailangan ng ingay at sakitan kung pwede naman nating daanin sa magandang usapan at magandang komunikasyon. 

Tama, mahirap na nga maalis sa ating mga pinoy ang daanin ang isang hinanaing sa isang mapangahas at maingay na paraan.  Ngunit sana isipin din natin ang kapakanan ng mga taong wala namang kasalanan. Sana maramdaman ng  mga lider ng kapatiran at gobyerno ang hinanaing ng ating mga pulisya. Tao lang din po sila, nakakaramdam at nasasaktan din. Unawain at pakinggan din po natin ang boses ng mga kapulisan na nadadamay lamang sa masamang imahe na ikinabit ng iilang kapulisan na nabulag sa kapangyarihan.

Sana isipin at mapakinggan ng mga kinauukulan kung bakit kailangan mangyari ang mga kaganapang ito. Mabuksan sana ang kanilang isipan sa istado ng bansa natin ngayon.

 Isang pag saludo sa mga katulad mo PO1 Sevilla, sana maging huwaran ka din ng ibang kapulisan na walang ginawa kundi magpalaki ng tiyan at magpabulag sa kapangyarihan.

mybrokensonnet: The Crying Cop

mybrokensonnet: The Crying Cop: Hindi na napigilan ni PO1 Sevilla ang sakit at hirap na dinaranas nya nung nakaraang araw July 21, 2013. Dulot ng Gutom at walang tulog ...

Pagbabalik

Ilang taon na din pala ang nakalipas mula nung huling kong update sa blog na ito. Nakakapanghinayang kung pinag patuloy ko lang sana ang pagsulat, siguro nakailang post na sana ako sa blogsite na ito. Sayang at wala pa sa singkwenta ang naisulat ko mula nung nagsimula ako. Ngayon na muli akong sinisipag sisikapin ko na ipagpatuloy ang paglikha ng kung anu anung bagay na mula sa aking imahinasyon at ito ang magsisilbing hulmahan sa imahinasyong nabuo lamang sa isip. 

15 things i want to say

15 things i want to say to random people


1. sana wag akong pag ispan ng ganun, wala akong intensyon na ganun ang maramdaman mo


2. sana matupad ang mga pangarap natin


3. hinding hindi ko bibitawan ang covenant natin, 


4. salamat sa pagtitiwala at pagmamahal, natutuwa ako at nakilala kita


5. hindi pa po ako aalis gagraduate lang po ako hindi mawawala.


6. sana maintindihan mo ang magiging rason ng desisyon ko.


7. sana maintindihan mo din kung bakit namin gustong gawin yun


8. dahil sayo, hindi na ako naniniwala sa first impression last


9. excited to know more about you


10. hindi po ako natatakot, mejo hindi ko lang alam kung paanu ako mag sisismula.


11. ni minsan hindi ka nagparamdam ng suporta sa akin, puro na lang ang maling nagawa ko ang nakikita mo, i hate you for that, hehe


12. salamat sa pakikinig at advice, dahil sa inyo natuto ako maging transparent. mamimiss ka namin sa hindi nyo na ituloy balak nyo next year


13. hindi ko alam ang dahilan ng pagbabago ng trato nyo sa amin.sana matuto din kaung maging transparent. try nyo po mag paturo kay #12 baka makatulong siya sau.:)


14. natutuwa ako pag nakikita kita lalo na pag ngumingiti ka.:)


15.salamat sa suporta at tiwalang binibigay mo. na appreciate ko lahat ng nagawa mo. :)






( dahil pinahirapan ako  manghula ni sir jb sa post nya: http://jcbanzuela.blogspot.com/ . ako din pahihirapan ko din kayo. hehe)

Happy Thoughts 1

Last November 27, 2010 sumama ako sa isang concert, kasama ang bago kong pamilya na nabanggit ko nung nakaraan post ko. Muli kong naranasa ang tumalon at mag praise and worship. Matagal ko ng hindi nagagawa ang mga bagay na yun, kaya natutuwa ako nung may nag invite sa akin para makasama sa kakaibang experience na yun. Masaya ang naging concert, lalo na kapag kinakanta yung mga kantang alam ko, ramdam ko nga ang pagiging matanda ko na sa mga ganun kasi mga luma na ang alam ko, at ang mga bago hindi ko na alam. Subrang kakaiba ang naramdaman ko nung mga araw nayun.


After ng concert pumunta kami ng technohub.  Ito ang una kong pagkakataon na makapunta sa lugar na yun. Doon kami ay nag gabihan, ang sarap ng araw na yun kasi libre ang naging dinner namin. After ng malulupit na asaran at tawanan. umuwi na din kami. Kakaibang experience din ang inabot namin pag uwi. Nakakatuwa kasi kahit sa jeep puro asaran at kulitan ang ginawa namin. Nakailang sakay din kami ng jeep hanggang sa makarating sa bahay ni sir jb. Ang saya ng piling pagdating namin sa bahay nila sir. Ang ganda ng tanawin, ang gandang pagmasdan ang himpapawid. Nakakarelax ang mga tanawin, Ang sarap pagmasdan ng mga ulap na akala mo isang cotton candy na umiikot sa himpapawid. Nakakatuwa ding pagmasdan ang mag bituin at buwan na parang kumakausap sayo sa tuwing akoy napapatanaw. Naging masaya ang stay namin sa bahay nila sir, doon lumabas ang pagiging madaldal ko, na kahit ako nagulat kasi sa subrang daming kwento at gusto kong sabihin parang napuno ako at kusang sumabog sa oras na yun. Subrang masaya ang araw ko kasi yung araw na yun, nakilala ko sila sir, nakagaanan ng loob, at nakilala ko ng husto ang mga taong sinasamahan ko.
Umabot ng madaling araw ang aming kwetuhan, halos mag aalas singko na ata nung kami ay nag kaayaan ng magpahinga at matulog. Sa subrang dami naming napagkwentuhan, halos napagod kami kaya halos late na din kami nagising. 


Subrang saya ng araw na yun. Nakakapang hinayang nga lang kasi wala ang iba. Malungkot man, ngunit kinailangan namin na umuwi para makapag pahinga ng maayos, nag kataon din kasing may preaching na gagawin si sir sa church nila. Masaya ang naging araw nayun, kaya pinili kong iblog. :) ayaw ko kasing makalimutan ang mga ganung pangyayari na minsan lang mangyayari sa buhay ko.:)




::diary ba ito o blog.? hehe




10:00: sa bahay
gutom, hindi pa ng didinner....:) 

YOU ARE LOVED (DON'T GIVE UP)

Isang malaking pagsubok ang dumating sa akin nung mga nakaraang linggo. Dito sinubok ang aking tiwala, pasensya,dangal at pagmamahal. Dito ko naramdaman ang pagkalugmok, takot at sama ng loob. Nalugmok ako sa isang kahihiyaan na kung saan sumubok sa aking pasensya, nakaramdam ng takot na baka unti unti mawala ang mga bagay na aking pinaghirapan at mga pagkakataon na kung saan ngayon ko lang nararanasan, at nakaramdam ako ng sama ng loob sa mga taong aking pinagkatiwalaan at tinuring na kaibigan. Masakit sa akin na mahusgahan ng tao lalo na sa mga bagay na wala namang katiyakan at katotohanan. Masakit na malaman na hindi pala lahat ng taong nakaharap sa sayo ay totoo. Nakakalungkot na malaman na hindi lahat ng taong malalapit sayo ay sumusuporta, minsan sila pa ang siyang gagawa at hahanap ng ikakabagsak mo. Nakaramdam ako isang hinanakit at sama ng loob hindi lang para sa mga taong pinagkanulo ako kundi pati sa aking sarili.

Ngunit kung titignan ko sa isang positibong pagtingin, masasabi ko pa ding pinagpala ako. Pinagpala ako kasi naranasan ko ang problemang iyon, nang dahil doon nakita ko ang mga totoong kulay ng mga kaibigan ko, napatunayan ko na hindi lahat ng taong malalapit sa akin ay toong kaibigan ko at mapagkakatiwalaan ko, nakilala ko yung mga taong may totoong concern sayo at sumusuporta sayo, nakilala ko ang mga masasabi kong bestfrend ko, nakakilala ako ng taong handang magbigay ng oras sayo, madamayan ka lamang, nakakilala ako ng isang besbro na kung saan tinuturing ko nag kapatid, at higit sa lahat nakakilala ako ng isang grupo bukod sa YFC na maituturing ko na ding isang pamilya. Nagpapasalamat ako sa diyos ko dahil binigay nya sa aking yung sitwasyong iyon. Kung hindi dahil siguro doon hindi ko makikilala ang mga taong totoo sa akin. Kung hindi dahil sa pagsubok na yun, hindi ko mararanasan ang mga bagay at kaibagan na meron ako ngayon. May nawala man, madami namang pumalit.

Napagtanto ko na totoo na hindi ka bibigyan ng diyos ng problema na hindi mo kayang kayanin. Hindi ka bibigyan ng isang sitwasyon o pagsubok  na wala kang matututunan. Tunay nga na isang malaking pagsubok lang ang problema. Hindi kailangan palakihin, hindi kailangang baliwalain.At hindi ka bibigyan ng sugat na hindi ka makakaramdam ng sakit. Ngayon mas natutunan kong mag mahal, magmahal ng mgamahal, ika nga "LOVE even the UNLOVABLE" kasi kung hindi natin sila mamahalin sinu pa ang magmamahal sa kanila.Salamat sa mga kaibigang tumulong, nagpahalaga, nag bigay ng oras, nagdasal at nagmahal. Dahil sa inyo mas lalo akong tumatag, dahil sa inyo naramdaman kong hindi ako nag iisa at may nagmamahal sa akin.

YOU ARE LOVED (DON'T GIVE UP) by Josh Groban

http://www.youtube.com/watch?v=EGLSk3AVcUU