.....
bat wala akong maisulat??
dahil siguro madaming pumapasok sa isip ko pero walang tumatama or umaakma sa gusto ko. di ko alam pero maraming pangyayari sa buhay ko ang nagpapa alal ala sa mga nakaraan ko. madaming nagpapasaya ngunit madami ding nagpapaluha. madaming nagpapahanga ngunit madami din nagpapalibak. madaming ginugusto ngunit madami din ayaw. minsan naiisip ko balanse ba ang buhay ko.??? di ko matiyak kung ang nararamdaman ko ay tama, di ko alam kung ang nasa utak ko ay umaakma ba sa kinikilos ko. ang mga taong nasa paligid ko ay yung taong totoo at mapagkakatiwalaan ko. pero sa lahat ng ito, balanse man o hindi ang buhay ko naniniwala ako na masaya ako kung anung meron ako.
Sa pagkaktaong may nanloloko ,nanlilbak at umiinsulto sa pagkatao ko nandyan yung taong tinuring kong kapanalig at katoto ko. Kahit masakit sa akin ang magamahal, mahirap ibigay ang tiwala, pilit ko pa din itong pinibigay at pinagkakatiwala, sabi nga "Love More Until It Hurts No More".. magmahal??? yan lang ginagawa ko. Kaya siguro marami akong tinuturing na kaibigan, mga kapatid, mga kapamilya't kapuso. Napakasarap mag mahal ngunit napakapait ang lumimot. Siguro yuung lumimot ang pinaka ayaw kong gawin sa buhay ko kasi naniniwala ako na tanging mga memory mo lang yung nagiisang makakapag pasaya sayo sa tuwing wala k ng kasama, memory ng pagkabata mo, minamahal mo at kaibigan mo. Napakasakit sa akin kung kukunin sa ain yung pinaka mahalagang bagay sa buhay ko, my memory. May isa akong paboritong korean movies tiltle. "A Moment To Remember". Ito yung kwento na kung saan nagpaiyak sa akin. Napakaskit ang mawalan ng memory or magkasakit ng Alzheimer Desease, kung saan ito ang nangyari sa bidang babae, nawala ang memorya nya na khit ang pinaka mamahal nyang lalaki ay nakalimutan na niya, yung mga bagay na usually ginagawa nila. Pati mga bagay na nagkakasundo sila, pero ang pinakmasaklap kahit mukha ng lalaki di na nay marecognize, masakit sa part ng lalaki, at kahit sinu naman manlulumo at masasaktan kung nangyari ito sa buhay natin, masakit pero kailangang tanggapin.
"thoughts of you still linger in my mind no matter how time will change" wlala lang naalala ko lang yung kantang yan.
for my Friends:
Salamat for being true, salamat sa sa MEMORY na bingay nyo. masaya man or malungkot pero itretreasure ko lahat yun..
Song: Special Memory
Prince Champ: comlab 11:04 ( late na ako sa class ko)!!!
memory speaks to ur hearts!!!
No comments:
Post a Comment