15 things i want to say

15 things i want to say to random people


1. sana wag akong pag ispan ng ganun, wala akong intensyon na ganun ang maramdaman mo


2. sana matupad ang mga pangarap natin


3. hinding hindi ko bibitawan ang covenant natin, 


4. salamat sa pagtitiwala at pagmamahal, natutuwa ako at nakilala kita


5. hindi pa po ako aalis gagraduate lang po ako hindi mawawala.


6. sana maintindihan mo ang magiging rason ng desisyon ko.


7. sana maintindihan mo din kung bakit namin gustong gawin yun


8. dahil sayo, hindi na ako naniniwala sa first impression last


9. excited to know more about you


10. hindi po ako natatakot, mejo hindi ko lang alam kung paanu ako mag sisismula.


11. ni minsan hindi ka nagparamdam ng suporta sa akin, puro na lang ang maling nagawa ko ang nakikita mo, i hate you for that, hehe


12. salamat sa pakikinig at advice, dahil sa inyo natuto ako maging transparent. mamimiss ka namin sa hindi nyo na ituloy balak nyo next year


13. hindi ko alam ang dahilan ng pagbabago ng trato nyo sa amin.sana matuto din kaung maging transparent. try nyo po mag paturo kay #12 baka makatulong siya sau.:)


14. natutuwa ako pag nakikita kita lalo na pag ngumingiti ka.:)


15.salamat sa suporta at tiwalang binibigay mo. na appreciate ko lahat ng nagawa mo. :)






( dahil pinahirapan ako  manghula ni sir jb sa post nya: http://jcbanzuela.blogspot.com/ . ako din pahihirapan ko din kayo. hehe)

Happy Thoughts 1

Last November 27, 2010 sumama ako sa isang concert, kasama ang bago kong pamilya na nabanggit ko nung nakaraan post ko. Muli kong naranasa ang tumalon at mag praise and worship. Matagal ko ng hindi nagagawa ang mga bagay na yun, kaya natutuwa ako nung may nag invite sa akin para makasama sa kakaibang experience na yun. Masaya ang naging concert, lalo na kapag kinakanta yung mga kantang alam ko, ramdam ko nga ang pagiging matanda ko na sa mga ganun kasi mga luma na ang alam ko, at ang mga bago hindi ko na alam. Subrang kakaiba ang naramdaman ko nung mga araw nayun.


After ng concert pumunta kami ng technohub.  Ito ang una kong pagkakataon na makapunta sa lugar na yun. Doon kami ay nag gabihan, ang sarap ng araw na yun kasi libre ang naging dinner namin. After ng malulupit na asaran at tawanan. umuwi na din kami. Kakaibang experience din ang inabot namin pag uwi. Nakakatuwa kasi kahit sa jeep puro asaran at kulitan ang ginawa namin. Nakailang sakay din kami ng jeep hanggang sa makarating sa bahay ni sir jb. Ang saya ng piling pagdating namin sa bahay nila sir. Ang ganda ng tanawin, ang gandang pagmasdan ang himpapawid. Nakakarelax ang mga tanawin, Ang sarap pagmasdan ng mga ulap na akala mo isang cotton candy na umiikot sa himpapawid. Nakakatuwa ding pagmasdan ang mag bituin at buwan na parang kumakausap sayo sa tuwing akoy napapatanaw. Naging masaya ang stay namin sa bahay nila sir, doon lumabas ang pagiging madaldal ko, na kahit ako nagulat kasi sa subrang daming kwento at gusto kong sabihin parang napuno ako at kusang sumabog sa oras na yun. Subrang masaya ang araw ko kasi yung araw na yun, nakilala ko sila sir, nakagaanan ng loob, at nakilala ko ng husto ang mga taong sinasamahan ko.
Umabot ng madaling araw ang aming kwetuhan, halos mag aalas singko na ata nung kami ay nag kaayaan ng magpahinga at matulog. Sa subrang dami naming napagkwentuhan, halos napagod kami kaya halos late na din kami nagising. 


Subrang saya ng araw na yun. Nakakapang hinayang nga lang kasi wala ang iba. Malungkot man, ngunit kinailangan namin na umuwi para makapag pahinga ng maayos, nag kataon din kasing may preaching na gagawin si sir sa church nila. Masaya ang naging araw nayun, kaya pinili kong iblog. :) ayaw ko kasing makalimutan ang mga ganung pangyayari na minsan lang mangyayari sa buhay ko.:)




::diary ba ito o blog.? hehe




10:00: sa bahay
gutom, hindi pa ng didinner....:) 

YOU ARE LOVED (DON'T GIVE UP)

Isang malaking pagsubok ang dumating sa akin nung mga nakaraang linggo. Dito sinubok ang aking tiwala, pasensya,dangal at pagmamahal. Dito ko naramdaman ang pagkalugmok, takot at sama ng loob. Nalugmok ako sa isang kahihiyaan na kung saan sumubok sa aking pasensya, nakaramdam ng takot na baka unti unti mawala ang mga bagay na aking pinaghirapan at mga pagkakataon na kung saan ngayon ko lang nararanasan, at nakaramdam ako ng sama ng loob sa mga taong aking pinagkatiwalaan at tinuring na kaibigan. Masakit sa akin na mahusgahan ng tao lalo na sa mga bagay na wala namang katiyakan at katotohanan. Masakit na malaman na hindi pala lahat ng taong nakaharap sa sayo ay totoo. Nakakalungkot na malaman na hindi lahat ng taong malalapit sayo ay sumusuporta, minsan sila pa ang siyang gagawa at hahanap ng ikakabagsak mo. Nakaramdam ako isang hinanakit at sama ng loob hindi lang para sa mga taong pinagkanulo ako kundi pati sa aking sarili.

Ngunit kung titignan ko sa isang positibong pagtingin, masasabi ko pa ding pinagpala ako. Pinagpala ako kasi naranasan ko ang problemang iyon, nang dahil doon nakita ko ang mga totoong kulay ng mga kaibigan ko, napatunayan ko na hindi lahat ng taong malalapit sa akin ay toong kaibigan ko at mapagkakatiwalaan ko, nakilala ko yung mga taong may totoong concern sayo at sumusuporta sayo, nakilala ko ang mga masasabi kong bestfrend ko, nakakilala ako ng taong handang magbigay ng oras sayo, madamayan ka lamang, nakakilala ako ng isang besbro na kung saan tinuturing ko nag kapatid, at higit sa lahat nakakilala ako ng isang grupo bukod sa YFC na maituturing ko na ding isang pamilya. Nagpapasalamat ako sa diyos ko dahil binigay nya sa aking yung sitwasyong iyon. Kung hindi dahil siguro doon hindi ko makikilala ang mga taong totoo sa akin. Kung hindi dahil sa pagsubok na yun, hindi ko mararanasan ang mga bagay at kaibagan na meron ako ngayon. May nawala man, madami namang pumalit.

Napagtanto ko na totoo na hindi ka bibigyan ng diyos ng problema na hindi mo kayang kayanin. Hindi ka bibigyan ng isang sitwasyon o pagsubok  na wala kang matututunan. Tunay nga na isang malaking pagsubok lang ang problema. Hindi kailangan palakihin, hindi kailangang baliwalain.At hindi ka bibigyan ng sugat na hindi ka makakaramdam ng sakit. Ngayon mas natutunan kong mag mahal, magmahal ng mgamahal, ika nga "LOVE even the UNLOVABLE" kasi kung hindi natin sila mamahalin sinu pa ang magmamahal sa kanila.Salamat sa mga kaibigang tumulong, nagpahalaga, nag bigay ng oras, nagdasal at nagmahal. Dahil sa inyo mas lalo akong tumatag, dahil sa inyo naramdaman kong hindi ako nag iisa at may nagmamahal sa akin.

YOU ARE LOVED (DON'T GIVE UP) by Josh Groban

http://www.youtube.com/watch?v=EGLSk3AVcUU

Ang hirap pala pag terminal year ka na, lahat ng pressure matatanggap mo lalo na nung tapos na ang midterm at kailngang maghabol para pumasa. Di ko alam kung gagraduate ako naung October, ang hirap kasi ng mga subject ko ngayon. Sa katunayan may bagsak ako ngayong midterm pero di lang naman ako nag iisa. Isang patunay na kahit ang mga skolar nahihirapan sa term namin ngayon. Minsan pinanghihinaan na ako ng loob, gusto ko na sumuko at kunin na lang ulit yung mga subject na piling ko ibabagsak ko ngayong term. Iniisip ko kasi yung mga requirements na dapat ipasa, mga project na dapat tapusin, mga design na dapat ayusin at thesis defense na dapat paghandaan. Hell term kung masasabi ang term namin ngayon. Ngunit ayokong sumuko hanggat hindi pa natatapos ang term gagawin ko pa din ang lahat para makapasa. Gusto ko na din kasi makatapos. kahit na nag eenjoy pa din ako sa pagging istudyante, kelangan ko ng lumevel sa dapat kong kalagyan. Alam ko malayo pa ang mararating ko at dapat ngayon pa lang dapat ko na itong pag handaan. Hindi dapat paghinaan ng loob kung tayo ay bumabagsak, siguro nga mejo malabo pa ang direksyon kung saan talaga ako tutungo, ngunit marunong akong makinig at makiramdam para tunguin ang tamang landas kahit ito ay madilim. Alam kong may tutulong at tutulong sa akin para malagpasan ko lahat ng mga tinik at lusak na nkaharang sa daan ko patungo sa matuwid at malinaw na kinabukasan. Kaya ko pa ito. Kayang kaya pa, Wlang susuko, Kapit lang. walng bibitaw.

:)

REKRUT

July 16,2010, Friday, kasama sila Jerome, Sam, Paolo, Paul at Amiel nanoud kami ng REKRUT isang Indie film na kasali sa Cinemalaya. Ito ang una kong pagkakataon na makakanuod ng isang Indie Film. Mahilig ako manuod ng pelikula lalo na kung ang pelikulang ito ay may suspense at komedya. Pinili kong sumama sa mga kaibigan ko na manuod ng isng indie film, hindi agad ako nag dalawang isip na sumama, hindi pa kasi ako nakakapanood ng isang indie film. Kaya agad akong umoo, isang oportunidad para makilatis at maranasan ko ang mapanood ang mga sinsabi nilang “low cost movie” ngunit pumapantay sa mga bigating pelikulang pinaggastusan.

Ang REKRUT ay hango sa tunay na pangyayari ito ay pinangununahan ng mga karakter na sina Emir ( Joem Bascon) at Lando ( JM De Guzman). Sila emir at lando ay isa lamang sa mga sundalong binuo ng mg military forces para sa isang classified operation. Ngunit ang samahang ito na binuo ng isang katapatan na paninilbihan ay siya ding sumira sa kanilang pangako ng katapatan.

Bilib ako sa twist na binigay nila sa pelikula. Nung una parang boring ang pelikula ngunit habang tumatagal nagkakaroon ka nang interest para tutukan ang mga susunod pang pangyayari. Kahanga hanga din ang mga artistang gumanap sa pelikulang iyon na kinabibilangan din nila Emilio Garcia, Alwyn Uytingco,Domonic Roco, Alchris Galura, Cj Ramos, Manuel Chua,Archie Adamos at Rob Sy. Tunay na kahanga hanga ang pagkakaganap nila sa mga karakter ng pelikula. Naroron din si Maxene Magalona na gumanap ng isang cameo role. Isang kahanga hanga ang pelikulang Rekrut. Tunay nilang binigyan ng buhay pelikulang pinoy.

Isa pa sa hinahangaan ko ngaun sa mga indie film ay ang mga artistang nagpapabayad lang sa murang halaga at minsan pa nga libre lang. Nakakabilib din ang mga produsyer na hindi natakot sumugal para lang matustusan ang mga gastusin ng pelikula. Kahangahanga din ang director ng pelikula na si Danilo Gomez Anonuevo na siya din ang sumulat nito.

Ako ay humahanga at patuloy na susuportahan ang pelikulang CINEMALAYA. Mabuhay ang pelikulang PILIPINO.

MULI

Ang tagal na din pa lang di ko nagagalaw etong pahina kong ito. Marami na ding nangyari na di ko nagawang ikwento sa mga taong sumusubaybay sa pahinang ito. Namiss kong basahin ang mga blog ng mga kapardz ko sa ibang mga pahina. Sana sa muli kong pagbabalik patuloy pa din ang kanilang pag subaybay at pagdalaw sa munti kong pahina.